o değil de ben bu format sırasında yitip giden 15 gblık müzik arşivimi nasıl toparlıycam. kimine göre asla kayda değer olmayan kimine göre çok büyük bir rakam olan bu büyüklükteki bir arşivi elimdeki internetle sittin sene toparlayamam ki. hoş, hepsini toplamama gerek yok ama en azından yarısını dinliyodum ben bu müziklerin. şimdi ofisteki bilgisayarlara attığım bikaç soundtrackle idare ediyorum ama mesela az önce bi blogda kızın biri vega dinliyorum keşke konserleri olsa falan demiş. bi düşündüm benim bütün vegalar yalan oldu. onu da kaybettiklerim lisetesine yazdım biraz buradan biraz ofisten derken toparlamayı hedefliyorum. geçici olarak tabi fizy falan yararlı olabilir efenim bir de grooveshark var galiba yabancı müzikler açısından epey verimli olabilir. deneyeyim. idare edeyim.
bir de bugün başka bi blogda bi yazı gördüm. çocuk sevgilisinin kendisine yazdığı bir metini yayınlamış. böyle bi karışık oldum bi acayip hissettim. yani çocuk tabi iyi niyetli "işte beni tanıyın diye bunu yayınladım gerçekten böyle de bi bünyeyim aslında. o çok iyi anlatmış. kendimden bahsederken ben bu kadar objektif olamam"a getirmiş ama yine de yani mesela ben kendimi koydum kızın yerine. hiç tanımadığım insanların kişiye hatta sevgiliye özel yazdığım satırları okumasını istemezdim. gerçi ben biri için bi şey yazdığımda kız arkadaşlarımın birkaçına okutuyorum nasıl olmuş çok mu yavşak olmuş çok mu sert olmuş gibisine ama yine de onlar benim seçtiğim insanlar. böyle de gizli faşist gibi oldum yahu. sadece benim seçtiklerim ve istediklerim okuyabilir gibi. aman her neyse nasıl olsa benim başıma gelmez, şayet gelirse o zaman düşünürüm. durduk yere kendime niye pay çıkardım peki? birazcık kuyruk acım var. hatta bilgisayarım da "karaladık da ne oldu?" diye bi klasör var okumasını istediğim kişiye yolladıklarım ve yolla(ya)madıklarımdan oluşan. elim de bi türlü gitmiyo silmeye. bazı bazı açıp okuyorum vay anasını ya ne güzel sevmişim, ne güzel hissetmişim filan diyorum. keşke o da böyle diyebileydi. ama demedi.
konunun müzikle pek ilgisi yok aslında ama benim için müzik dinlemek demek hem düşündüklerini senden daha iyi ifade eden insanları dinlemek hem de hatırası olan şeyleri yad etmek demek. vega diyincesi insan ister istemez her iki duyguyu da hissediyor. o açıdan şey ettim.
son olarak konudan tamamen alakasız olarak, orhan pamukun bi röportajına denk geldimdi ben bu nobel ödülü şeysi dönemlerinde. adama soruyolar ne tür müzik dinliyosunuz diye. adam ben hiç müzik dinlemem diye cevap vermişti. hiç mi evet hiç. ben bu adamın karakterinden şüphe ederim açıkcası. artık nasıl bi egoysa ben her şeyimle kendime yetiyorum müzik gibi şeylere ihtiyaç duymuyorum havalarında. halbuki kaçırdıklarını bi bilse ohooo.
saygılar bizden efenim.
