27 Mart 2011 Pazar

hangisi daha kötü?

tanıyarak aşık olmak biraz daha zor, tam tanımadan şöyle bi göz ucuyla kontrol ettiğimiz ya da o an gördüğümüze inandığımız için aşık oluyoruz ya, bu aşık olduğumuz insanlarla karşılıklı ilişkiye başlamak, sevgili olmak ve bir süre sonra "piiiii bu muymuş ya, bunu.. bunu... alın bunu" dediğimiz zamana geldiğimizde sevgiliden nefret etmek mi?
yoksa aşka karşılık bulamadığımızdan dolayı, için için yanmak, eksik olmak, eksik hissetmek, bir daha hiç o kadar sevemeyecek olmaktan korkmak mı? 
ha tabi ilk önermeye karşı çıkmak mümkündür, "insanlar aşık da oluyor, sevgili de, üstüne bi de evlenip mutlu mesut yaşayabiliyolar bile siyynem hanım" diyebilirsiniz. ben de diyebilirim. ama konunun bu kısmıyla ilgilenmiyorum. ilgi alanım değil canım. hadi canım, hadi anam.


zaten bence en güzeli tanıdıkça sevmek(yerseniz).