8 Temmuz 2010 Perşembe

tespit de ederim itiraf da

iki şey söyleyip gidicem hemen,


-hayatım boyunca sosyal sınıfımın ekonomik durumu yüzünden sahip olduğum eziklikten dolayı arkadaş edinmeyi bilememişim ben hiç. hiç kimseye benim arkadaşım olur musun deme cesaretini göstermemişim. hep onlar beni seçmiş(how i met your motherın son sezonunda bunun çiftler için olan versiyonu vardı sanki). gerçi seçenleri bilemiyorum ama ben seçildiğimden ötürü çok büyük pişmanlıklar yaşamadım. zaten hayatıma milyon tane de insan girip çıkmadı. ama yine de bi insandan benim arkadaşım olmasını isteme durumunun benim için hiç geçerli olmadığını dün bi anda farkedince bi sorgulamaya girmedim değil. bu cesareti gösterememiş ya da bu lüksü kullanamamış bi insan olarak şu yaşıma gelene kadar ne gibi kayıplarım oldu tam kestiremiyorum ama bundan sonra şayet bi insanla arkadaş olmak istersem bunun için karşımdakini en azından bi süre ikna etmek için gereken çabayı gösretiricem. çekinmiycem. manyakçıl empatiler kurmıycam sadece kendi adıma düşünücem ve o dakikada ne istiyorsam onu yapıcam. zaten karşımdakinin benden rahatsız olduğunu görebilecek ve kısa sürede anlayacak kadar zeka ve tecrübeye sahip olduğuma inanıyorum.

- yaklaşık 6 ay öncesine kadar tecrübeyle sabitlediğim bi düşüncem vardı. "kendimden yaşça küçüklerle anlaşamıyorum" yaşça küçükten kastım aslında sadece kendimden bir yaş küçük manasına gelmiyo ben genelde 88 ve sonrasında doğan insanlarla pek anlaşamıyordum. bu kendimden küçüklerle anlaşamıyorum lafınıda kibirli insan tonunda söylemiyorum. sadece bir gerçeği dile getirirken kullanıyorum. kaldı ki gerçekten bu konuda birkaç denemem oldu. daha doğrusu düzenli insan sirkülasyonu olan bir yurtta 4 yıl kalınca her yaştan insanla kaynaşma fırsatım oldu ve daha tanışır tanışmaz kimseye yaşını sormadım. o açıdan insanlarla iletişmimi 88liler ve üzeri sağ tarafa 87 ve aşağısı sol tarafa geçsin beni beklesin şeklinde bi ayrımla temellendirmedim. ama işte iletişim kurduğumda gördüm ki ne kadar benden yaşça küçük birileri varsa ben onların yanında güngörmüş teyze gibi kalıyorum, sözlerim bir acayip geliyor, dilimiz uyuşmuyor, bir elantirik alamıyorum. o yüzden de bi süre sonra "yeea ben kendimden küçüklerle anlaşamıyorum napim" kanısı oluştu. fakat sosyal medya aracılığıyla tanıdığım daha sonra bizzat tanıştığım ne kadar çok sevdiğim kız varsa hepsi benden yaşça  küçük çıktı. akıl yaşta değil baştadır'ın pratik uygulamalarına rastlayınca yukarıdaki yargımı komple terkettim. bu yargımı değiştiren ve bana yeni bir şeyler öğreten bütün kızlarımı da öpüyorum. onlar ki kendilerini biliyorlar etikete gerek yok.




PS: yakında yepyeni bir röportaj ve dopdolu içeriğimle karşınızda olacağım.
ayrıca tespit edilmez yapılır nihohoh