6 Nisan 2013 Cumartesi

meh.


2010 ekimden beri neredeyse her gün "herkes gitse de biraz kafamı dinlesem şu evde" diyip durdum. 2010'nun ekim ayında 7 kişiyken, bugün itibari ile hane nüfusu 2'ye düştü (hatta 1,5). azalarak bittik adeta. dedemi bir sene önce kaybettik. annemle anneannem belirsiz bir zamana kadar antalya'da olacaklar, babam bugün itibari ile Sinop'a gitti iş için. ayda en fazla iki defa bir iki günlüğüne eve gelebilecek. abim bir yıla yakın zamandır İstanbul'da yaşıyor. kız kardeşim de sadece haftaiçi evde kalıyor.

ben baya baya yalnızım. bunu istediğime de emindim babamı uğurlayana kadar. herkese iyi gelecek bu değişiklikler bundan eminim. ama yine de çok mutsuzum amk. huzurlu muyum, bilmiyorum.