depresyon insanın kendine yakışanı giymesidir

Geçen Gökçe tivitıra yazmıştı kendi süper gücünü ben de kendiminkini buldum. durduk yere depresyona girebiliyorum. genelde pek güleç yüzlü hatta kimine göre sırıtkan bi insanımdır çok da olumsuz düşünmem.  ama bi anda süper karanlık senaryolar yazıp başrolü de kendime verebiliyorum. aslında bu sene başından beri bütün çevreme sürekli aynı sözleri söyleyip onları da gazladım "bu sene bizim senemiz her şey çok güzel olacak herkes istediklerini elde edecek" yani evet şimdi buraya böyle yazınca yıllık astroloji yorumlarından hallice olduğunu farkettim ama ne bileyim ben bugüne kadar gerçekten böyle hissediyodum. çok acayip süpırsitişıs bi kimse değilim altıncı hissim de pek kuvvetli değildir ama işte his yani bu da. 

Fakat an itibari ile galibaysa öyle olmayacak. yani en azından benim için. gerçi benim kendi adıma istediklerimle ilgili şüphelerim var biraz akışa kapılmış sürüklenir moddayım ondan bilemiyorum, belki de istediklerimi gerçekte istemiyorumdur. ama sanki ben istesem de istemesem de ya da isteyip istemediğimi bilmesem de yine de sıralı olan isteklerim gerçekleşmeyecek gibi görünüyor.

Kendi klasmanımdaki insanlara nispeten sahip olduğum birtakım özelliklerim benim artılarım olabilir ama bu artılar sanırım ki piyasada kabul görebilecek kadar iyi artılar değil. o açıdan bi yandan su akar yatağını bulur diyesim geliyo ama bi yandan da olmayınca olmuyo kuralının tekrarını görücem gibi geliyo. kıfsmet bi yerde. kısmet olmayınca insan dayak bile yiyemezmiş der büyüklerim ben de öledir diyip geçiyim diyorum.


A Single Man'in soundtrackinden sonra Vega'yı da dinleyincesi artık geri dönülmez bir yola girdiğimi de belirtmeden geçemiyciim.


Ayrıca koyduğum görselle şu depreşken halet-i ruhiyeme rağmen şakalı komikliğimden taviz vermediğimi şey etmeye çalıştım. aferin bana.